Category Archives: Συγκυβέρνηση
Κυβέρνηση Παπαδήμου. Άλλο ένα “πετυχημένο” πείραμα…
Η ειδησιογραφία περιέχει μια μικρή είδηση…Υπερψηφίστηκε ο προϋπολογισμός για το 2012 με 258 ψήφους. Αναμενόμενο ασφαλώς μετά την απόφαση στήριξης της κυβέρνησης Παπαδήμου από τα δύο «μεγάλα» κόμματα. Αναμενόμενη όμως και η θέση της είδησης στην ιεράρχηση της επικαιρότητας. Λιγότερο σημαντική από την μη πρόκριση του ολυμπιακού και λίγο περισσότερο σημαντική από τον καιρό της επόμενης μέρας. Ενδεχομένως, αν δεν υπήρχε για άλλη μια φορά η ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού που το τελευταίο διάστημα έχει εντρυφήσει στο νέο θεατρικό είδος του αυτό-αγιογραφικού του μονόπρακτου με τακτικές παραστάσεις, να μην αναφερόταν καν ως γεγονός. Και ας αφορά την πιο ουσιαστική διαδικασία της Βουλής που η αποδοχή ή όχι του προϋπολογισμού ενέχει χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης.
Η όλη συζήτηση εξάλλου δεν αφορούσε το περιεχόμενο του προϋπολογισμού αλλά περιορίστηκε αφ ενός στη δελφινομαχία από πλευράς Πασόκ, αφ ετέρου στην αποποίηση οποιονδήποτε κυβερνητικών ευθυνών από τη ΝΔ που δεν συγκυβερνά αλλά στηρίζει, αντιπολιτεύεται αλλά και συμπολιτεύεται, έχει υπουργούς αλλά δεν είναι μέλος, και άλλα τραγελαφικά.
Κάτω από αυτό το πρίσμα η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει πετύχει μέχρι στιγμής 100% το στόχο της. Η διακυβέρνηση της χώρας, ο συνεχιζόμενος ολισθηρός δρόμος προς τη βιοποριστική αθλιότητα, τα νέα μέτρα που θα έρθουν μιας και η οικονομική πολιτική δεν μπορεί να εφαρμοστεί με αλχημείες εξισορρόπησης συσχετισμών πολιτικού κόστους, η συνεχείς πτωχεύσεις ανθρώπων, δεν αποτελούν πλέον είδηση.
Η ζωή στη χώρα κινείται πλέον με αυτόματο πιλότο σε τρία παράλληλα σύμπαντα. Της κοινωνίας, της πολιτικής και της ειδησιογραφίας. Κι αν για την κοινωνία τα αποτελέσματα της πολιτικής έχουν άμεσο αντίκτυπο, για την πολιτική και την ειδησιογραφία τίποτα δεν τέμνεται προς την κοινωνία. Τα δύο κόμματα κερδίζουν χρόνο και αναλώνονται σε μια προσπάθεια να περιορίσουν τη φθορά τους , το Λαός να εκμεταλλευτεί κάθε καιροσκοπική ευκαιρία χαϊδέματος των αυτιών της κοινής γνώμης, ενώ τα κόμματα της αριστεράς να κερδίσουν ποσοστά από την αγανάκτηση με επιχειρηματολογία ανάλογα με το σε ποιο κομμάτι της εκλογικής πίτας στοχεύουν χωρίς να χρειαστεί να υποβάλουν προτάσεις ή να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα.
Τα ΜΜΕ πάντα στο παιχνίδι της εξουσίας έχουν ταυτιστεί πλήρως με την ύστατη προσπάθεια αυτοσυντήρησης των κομμάτων. Πλήρης ταύτιση απόψεων, έλλειψη πλουραλισμού που θα ζήλευε ακόμα και η κάποτε κραταιά ΕΡΤ την εποχή που δεν υπήρχαν ελεύθερες συχνότητες για άλλους, πλήρης αγιοποίηση του μονεταριστικού μονόδρομου που ενώ για την υπόλοιπη Ευρώπη καταλήγει σε αδιέξοδο για τη μηντιακή αντίληψη αποτελεί τη νέα μεγάλη ιδέα του έθνους που πρέπει με οποιοδήποτε κόστος να περάσει ως αναγκαία συνθήκη.
Η μη εκλεγμένη Κυβέρνηση Παπαδήμου εμφανίστηκε ως η μοναδική λύση με σκοπό την εκταμίευση της 6ης δόσης και την ολοκλήρωση της συνθήκης της 27 Οκτωβρίου. Μια συνθήκη που ήδη έχει σχεδόν ακυρωθεί μιας και η αποδοχή του περιβόητου κουρέματος –στο οποίο και ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός ήταν αντίθετος!!!- από τους ιδιώτες αποκλείεται όπως φαίνεται να προχωρήσει.
Θα προχωρήσουν όμως όλες οι συμβάσεις που κανείς υπουργός μονοκομματικής κυβέρνησης δεν θα έβαζε την υπογραφή του υπο το φόβο της ανομίας τους. Θα προχωρήσει η περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων στο βωμό της ανάπτυξης που δεν θα υπάρξει. Θα προχωρήσει η περαιτέρω η προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης για τα αδιέξοδα που προκαλούν οι εκλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες. Θα προχωρήσει η ανταμοιβή της αντιπαροχής που πρόσφερε η ελληνική ακροδεξιά αυτά τα δύο χρόνια όχι μόνο με την υπουργοποίηση 4 στελεχών της που ήδη έγινε, αλλά με την ανάδειξη τους ως εκφραστές της μετριοπάθειας και της λογικής σε ένα παιχνίδι στρεβλών εντυπώσεων και περαιτέρω συντηρητικοποίησης της κοινωνίας.
Το πείραμα της Κυβέρνησης παρωδίας των 50 υπουργών και υφυπουργών , των 2 αντιπροέδρων και των 3 αρχηγών θα γραφτεί και αυτό στην ιστορία των μεγάλων λαθών με μοναδικούς χαμένους για άλλη μια φορά εμάς και την τραυματισμένη μας δημοκρατία. Αλλά πόσο ακόμα αντέχει αυτός ο τόπος από πειράματα;
Κυβέρνηση Παπαδήμου. Άλλο ένα “πετυχημένο” πείραμα…
Όμηροι…
Επιτέλους συμφώνησαν.. Επιτέλους όμως για ποιόν;Για εμάς; Για τους ίδιους; Για το σύστημα που αλληλοστηρίζεται; Για την Ευρωπαϊκή προοπτική που δεν υπάρχει;Για το τραπεζικό σύστημα; Η μήπως για το παγκόσμιο θέατρο που η χώρα πουσυνέλαβε την ιδέα του ανακάλυψε ένα καινούργιο είδος; Την φαρσοκωμωδία του παραλόγου..
Από χτεςτο βράδυ μέσω του κλίματος των media η χώρα πανηγυρίζει. Οι μετριοπαθείς «σοβαροί» αναλυτές μας μιλούν για τη λογική που επικράτησε αυτές τιςκρίσιμες ώρες, οι «χρωματισμένοι» επιφορτισμένοι ρεπόρτερ για τα βήματα καλής θέλησης που έκαναν οιδικοί τους και για την επικοινωνιακή νίκη ή έστω μικρότερη απώλεια του «ηγέτη»που στηρίζουν, οι χωρίς καμία ενημέρωση βουλευτές σε ελαφρές και άνευ ουσίαςδηλώσεις να τονίζουν πως “η σωτηρία της χώρας προέχει, δεν είναι ώρα ναμιλήσουν χάριν της πατρίδος αλλά δεν ξεχνούν τι έχει κάνει ο αντίπαλος”, και τογαϊτανάκι του θιάσου δεν έχει σταματημό. Μια παράσταση που ξεκίνησε από τηνΠαρασκευή με την παρωδία της ψήφου εμπιστοσύνης για μια εβδομάδα – μιας και τηνΠαρασκευή θα επαναληφθεί..- και που δυστυχώς δεν τελείωσε σήμερα αλλά έχει πολλέςπράξεις ακόμα.
Η νέα μέρα λοιπόν ξεκίνησε. Σοφός, και πρώτοςτη τάξη υποψήφιος για να οδηγήσει τη χώρα μέχρι τις εκλογές –αν ασφαλώς δεχτεί κιόλας- ο κ. ΛουκάςΠαπαδήμος. Με εμπειρία στην Ευρώπη από τηθέση του αντιπροέδρου της ΕΚΤ, υπερκομματικά αποδεκτός και με τα mediaνα έχουν φροντίσει εδώ και καιρό για την «αγιογραφία» του. Ο άνθρωπος που το κύρος του δεν έχει σχέση μετο σάπιο σύστημα και θα οδηγήσει αυτές τις κρίσιμες ώρες τη χώρα να ξεπεράσειτο αδιέξοδο. Άφθαρτος ; Εξω-συστημικός ; Χωρίςευθύνη για τη σημερινή κατάσταση;
Μήπως ωςΔιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος την περίοδο της μεγαλύτερης αναδιανομήςπλούτου υπέρ των ελαχίστων στη χώρα, και μεγαλύτερου ατιμώρητου σκανδάλου –ίσωςκαι σε παγκόσμια κλίμακα-, αυτής του Χρηματιστηρίου, έχει ευθύνες ;
Μήπωςεπί των ημερών του τη στιγμή που το Χρηματιστήριο άρχισε να καταρρέει και με τηδική του υπογραφή πάρθηκε η απόφασητριπλασιασμού του ποσού των μετοχοδανείων για να διατηρήσουν ενεχυριάζοντας τιςμετοχές τους οι μεγαλομέτοχοι το ποσοστό τους ; Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ημερησίας στις 28/3/2001 που αφορούσε τις χορηγήσεις από τις τράπεζες του ποσούτων 510 Δισεκατομμυρίων δραχμών αναφέρεται πως : “Aντιστοίχως, σε μεγαλομετόχους ή επιχειρήσεις χορηγήθηκαν συνολικά 370δισ. δρχ., ποσό όπως σημείωσε «μικρό σε σχέση με τον καθολικό τζίρο»,προκειμένου να συμμετάσχουν σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου. Oι πιστώσεις αυτές, σύμφωνα με τον κ.Παπαδήμο, είναι ασφαλείς καθώς έχουν παραχωρηθεί με ενέχυρο μετοχές καιτίτλους, αξίας πολύ σημαντικότερους από αυτές των δανείων” . Η συνέχειαγνωστή στους πάντες. Οι τιμές των μετοχών ξευτελίστηκαν, οι μεγαλομέτοχοι δενεπέστεψαν ποτέ τα ποσά αυτά εγκαταλείποντας τις εταιρίες τους στις πιστώτριεςτράπεζες που πρόσθεσαν στο χαρτοφυλάκιο τους πλειοψηφικά πακέτα εταιριών πτωχυμένων κ.ο.κ. Όλα αυτά υπό την εποπτεία και τηνυπογραφή του σημερινού πρώτου εκλεκτού υποψήφιου κοινής αποδοχής πρωθυπουργούπου θα βάλει τάξη στη χώρα. Η καλύτερα, αυτού που δεν θα ταράξει τα νερά και θαδιατηρήσει την ισσοροπία..
Οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών έδωσαν απαντήσεις σεαρκετά ζητήματα. Απαντήσεις που ήδη γνωρίζαμε. Οι προσωπικές φιλοδοξίες όμως τωνπολιτικών μας ταγών του δικομματισμού καθώς και η ανάγκη αυτοσυντήρησης τουπολιτικού μας συστήματος αποκάλυψαν με τον πιο «εκκωφαντικό» τρόπο την πολιτικήγύμνια τους.
Ξαφνικά,η χωρίς διαπραγμάτευση επιβαλλόμενη νέα δανειακή σύμβαση έγινε η νέα μεγάλη ιδέα του έθνους. Η ανάγκη συνέχισης του ίδιου τρόπου διαχείρισης,εγκλωβισμένο σε εκβιασμούς, «στοιχεία» και μαύρες σελίδες του ένοχου παρελθόντοςαπό τους ίδιους που ασέλγησαν στακρατικά έσοδα δημιουργώντας το κρατικό έκτρωμα του παρόντος, ονομάστηκε ως η σώφρονα πολιτική λύση. Οι πανηγυρισμοίγια της συνέχιση της ευρωπαϊκής πορείας σε μια Ευρώπη που λόγω ακριβώς της εφαρμογήςαυτών των πολιτικών αποσυντίθεται, και στην οποία η χώρα –μαζί με τις υπόλοιπεςτου νότου- δεν έχει λόγο σε κανένα κέντρο αποφάσεων, ονομάστηκε συνέχιση του οράματος.
Κυρίως όμωςη γνώμη του εκλογικού σώματος μεταφράστηκε σε επικίνδυνη προοπτική και πολυτέλειαμιας και κρίνεται από όλο το σύστημα εξουσίας ανώριμος να αποφασίσει για το μέλλον του. Αυτό που ήδη έχει υποθηκευτεί, και βυθίζει έναολόκληρο λαό ανήμπορο σε κατάθλιψη. Όμηροι χωρίς ελπίδα, υποταγμένοι λίγο πριν την οριστικήεξαθλίωση και με τα δολοφονημένα όνειρα να στοιχειώνουν το μέλλον. Το μέλλονμιας γενιάς που δεν της δόθηκε ηδυνατότητα να ελπίζει..